sayinqella

This site attempts to contribute to the mutual respect and understanding between Kurds and Azerbaijani Turks

Tuesday, January 29, 2008

Kurdologist van Bruinessen:Turks and Kurds Should Trust Each Other





Kurdologist van Bruinessen: Turks and Kurds Should Trust Each Other
“The DTP, as the elected representatives of the Kurds must be allowed space; the PKK must be taken seriously,” warns reputed sociologist Prof. van Bruinessen pointing out that the Kurdish problem arises out of inequality and denial of cultural rights.
Bıa news centre
28-01-2008
Nilüfer ZENGIN
“In the history of the Republic of Turkey, Kurds have never been recognized as Kurds with their cultural identities. They were always officially Turks, but still always a feeling dominated that ‘they are Kurds, they cannot be trusted.’”
Prof. Dr. Martin van Bruinessen of Utrecht University in the Netherlands and of Yogyakarta University in Indonesia, ın an interview he gave to bianet, discusses possible solutions to the Kurdish issue and evaluates the approach of the ruling Justice and Development Party (AKP).
Turkey still belongs to the Turks
“In the sixties there was a modern Kurdish movement which distinguished two different issues: on the one hand, economic inequality and imperialism, and on the other hand the denial of Kurdish cultural rights. You know the natiolist catchword, ‘Turkey belongs to the Turks,’ and this still remains the same.”
“The problem contnues on the same track since the sixties. Kurds cannot live their own identities. Even an assimilated Kurd, who is officially a Turk, is still ‘really’ a Kurd and is not trusted.”
“There have been Kurds who were very loyal to the state, but Kurds generally were not trusted. They did not receive the same opportunities. Kurds want economic equality and want to live their identities. There are very few Kurds who have achieved this equality.”
Pessimism among young Kurds
“Even Kurds who do not have sympathy for the PKK are pessimistic about living with Turks because they doubt they will ever be equal. Now young Kurds believe that they may achieve equality in an autonomous Kurdistan. But of course even if there were an independent Kurdistan, Kurds living in Istanbul would not settle there. They would continue their lives in the city where they have made their lives.”
"Since EU membership is less certain again, Kurds have given up hope for cultural and human rights. The mistrust between ethnic groups has increased. Kurds had hopes for cultural rights with EU membership. They thought that […] there would be no torture and developments in human rights.”
PKK needs to be taken seriously, DTP needs room to maneuver
The Kurds have got elected representatives, mayors, MPs for the Democratic Society Party (DTP), they are marginalized. Even though the PKK is a small organisation and does not represent all Kurds, they still have big influence on the Kurds. The Kurdish issue cannot be solved without negotiating with them. It is also important to pull DTP onto Turkey’s side and to take the party seriously. They represent the feelings of a section of society. If the Turks are really serious about a dialogue, they need to negotiate with the PKK and must not constrain the DTP so much. Even if the DTP does not approve of everything the PKK does, they may not be able to say so openly. If the aim is to solve the problem, the party needs to be given some room for maneuver.”
Religious brotherhood but no autonomy under AKP
Middle class Kurds are happy about the AKP’s investment initiatives in the Southeast. The AKP takes this middle class into consideration, but the poor Kurdish class still remains poor. On the other hand, the AKP is inclined to recognise Kurdish cultural rights, it approaches the issue from a perspective of ‘Muslim brotherhood.’ However, there is also pressure from the public. If they were a Kemalist party, it would be different, but the AKP accepts the Kurds because they are Sunni Muslims. There could for instance easily be Kurdish religious broadcasts on television. However, autonomy is difficult, as the AKP does not look on such a project favourably. (NZ/AG)

Martin van BruinessenBorn in the Netherlands in 1946, he studied physics, mathematics, anthropology and sociology at Utrecht University. Between 1974 and 1976, he carried out fieldwork in the Kurdish-populated regions of Turkey, Iran and Iraq. In 1978 he published his PhD, “Agha, Shaik and State: The Social and Political Structures of Kurdistan”, still a seminal work in Kurdology. He has worked on Ottoman, Turkish and Kurdish history. Since 1982 he has also studied Indonesian society and he lived in Indonesia for six years. He still teaches sociology at the university in Yogyakarta and continues to publish on political aspects of Islam.

Source: Bianet

Wednesday, January 09, 2008

DUSTI ye do Melete Berader

October 10-2007

دوستي دو ملت برادر


رحيم قاضي

متن ترکي مقاله به نقل از راديو اودلار يوردو

تدابير و اقدامات تاريخي انجام شده در جهت انسجام برادري و دوستي ملت هاي کرد و آذربايجان را از نظر دور نميتوان داشت.
مساله استحکام دوستي و اتحاد خلق هاي آذربايجان و کرد هميشه در مرکز توجه آزاديخواهان آذربايجان و کردستان قرار داشته است. به هيچ وجه تصادفي نيست که در آذربايجان و يا در خود کردستان به هنگام شروع حرکات آزاديخواهانه، سران مترقي و پيشرو خلق هاي آذربايجان و کورد در جهت برقراري اتحاد اين دو خلق و پيش بردن مبارزه در يک جبهه واحد تلاش کرده اند.
در جريان حرکات ستارخان، مبارزه شانه به شانه سواران کرد با آذربايجاني ها و در جريان حرکات شيخ محمد خياباني، مشارکت فعالانه خدمتگزاران مترقي کردستان نمونه هاي بارزي از همکاري دو ملت برادر است.
مستحکم کردن دوستي و اتحاد طبقات زحمتکشان آذربايجان و کردستان که تحت ستم سهمگيني قرار گرفته اند، يک ضرورت تاريخي است. اين ضرورت از آنجا ناشي ميشود که سرنوشت خلق کرد و آذربايجان را تاريخ به همديگر پيوسته است.مقاصد آنها و منافع آنان با هم مشترک است.هر دو خلق در راه آزادي ملي خود مبارزه ميکنند.
عناصر ارتجاعي ايران در جهت نيل به اهداف غارتگرانه خود، در طول تاريخ در جهت از هم پاشيدن اتحاد ملل آذربايجان و کرد و ايجاد دشمني ملي و ديني بين آنان سعي نموده اند . اما اين ترفند دشمنان قادر نشده که دوستي دو خلق برادر را از هم به گسلد.
در جريان جنگ دوم جهاني، حرکات رو به رشد ملل آذربايجان و کرد مساله مستحکم کردن هر چه بيشتر دوستي و اتحاد اين دو خلق و ايجاد يک جبهه مبارزه واحد را به مثابه يک وظيفه عاجل پيش رو قرار داد.
صدر حکومت ملي، سيد جعفر پيشه وري، به هنگام صحبت از اهميت برادري و اتحاد محکم آذربايجان و کردستان در يکي از سخنراني هاي خود ميگفت " يک موضوع مهم ديگر نيز هست که اساسي ترين ضامن آزادي ما و حقيقتا يکي از حياتي ترين مسائل ما از نقطه نظر اقتصادي ، عقيده و ايده آل است. آنهم وحدت و يگانگي ما با برادران کردمان است. سياست هاي ارتجاعي تا کنون چنين تلاش کرده اند که بين اين دو ملت نجيب نفاق بيياندازند. . .. اين دو ملت اگر خواستار زندگي هستند بايستي يکي شوند. موفقيت ما به وحدت دو ملت وابسته است."
هيچ تصادفي نيست که در در بيانيه منتشره به مناسبت تشکيل فرقه دموکرات کردستان در16 اوت سال 1945، استحکام دوستي خلق هاي کردستان وآذربايجان و تشکيل جبهه واحد بين آنان به عنوان يک وظيفه قيد شده بود. در مرامنامه تصويب شده در اولين کنگره فرقه دموکرات کردستان، به استحکام دوستي و اتحاد دو خلق برادر يک ماده مجزا اختصاص يافته بود.
در دوران حکومت هاي ملي آذربايجان و کردستان يعني در زمان سرنگوني حکمراني ارتجاع، يگانگي و دوستي نا گسستني اين دو خلق برادر در عمل و به صورت درخشاني به منصه ظهور رسيد.
اين دوستي و برادري بصورت بنياني در مقاوله نامه امضا شده در تبريز بين حکومت هاي ملي آذربايجان و کردستان در 23 آوريل سال 1946 براي هميشه مستحکم گرديد.
در مقدمه همين مقاوله نامه در مورد مبارزه مشترک دوخلق در طول تاريخ نوشته شده بود: " زندگي و منافع خلق هاي آذربايجان و کرد هميشه يکي بوده است. تا کنون اين دو خلق بطور برابر تحت حکومت استعمارگران و اشغالگران ظلم و شکنجه شده اند…. سياست هاي بر پا شده بر اساس فتنه کاري و حقه بازي استعمارگران مانع تحقق آرزو هاي اين دو خلق شده بود….اينک اين دو خلق دست به دست هم داده و پرچم دموکراسي و آزادي را به اهتزاز در آورده اند".
در بند 6 مقاوله نامه گفته ميشد: " حکومت ملي آذربايجان در جهت رشد زبان و مدنيت ملي کرد هائي که در آذربايجان زندگي ميکنند شرائط لازم را تا حد امکان ايجاد خواهد نمود".
اين مقاوله در ارتباط با انعکاس مناسبات مطرح در روابط بين دو خلق و برابري و همکاري صميمانه آنها با يکديگر بر پايه اصول دموکراتيک نخستين مقاوله در تاريخ خاور ميانه و خاور نزديک بود.
در ارتباط با امضا اين مقاوله نامه راديو قاهره در يکي از برنامه هاي خود گفته بود: " در دنياي سياست مقاوله نامه اتحاد بين دولت آذربايجان و دولت کردستان يک اتفاق مهم تلقي ميشود و تاثير بزرگي در مناسبات بين ملت ها داشته است. هر چند که اين اتحاد محدود به آذربايجان و کردستان ميشود اما آثار آن تاثير بزرگي به جا ميگذارد."
امضا همين مقاوله نامه نقش بزرگي در افزايش قدرت اقتصادي و سياسي حکومت هاي آذربايجان و کردستان ايفا نمود. دوستي و اتحاد ملت هاي آذربايجان و کرد، در کمک هاي ارائه شده حکومت هاي ملي به يکديگر، در مبارزه فدائيان آذربايجان در جبهه هاي سقز و بانه کردستان و مبارزه پيش مرگه هاي کردستان در جبهه هاي زنجان و ميانه در آذربايجان جنوبي در يک سنگر و بر عليه قشون هاي ارتجاع و در دفاع آتشين از مطالبات و حقوق دو ملت برادر توسط فرستادگان حکومت هاي ملي به تهران، خود را بصورت درخشان نشان داده بود.
اتحاد و دوستي ايجاد شده بين خلق هاي آذربايجان و کرد محافل ارتجاعي ايران را بيش از حد مشوش کرده بود. به همين دليل نيز آنان به هر وسيله ممکن جهت گسستن اين دوستي و نشاندن نفاق و دشمني به جاي آن تلاش نمودند.
در يکي از نبرد هاي جبهه سردشت پيش مرگه هاي کرد 50 نفر از سربازان وظيفه تحت امر حکومت مرکزي را اسير گرفتند. کردها به محض اينکه متوجه شدند که آنان آذربايجاني هستند.آنان را با احترام به نمايندگان حکومت آذربايجان تحويل دادند. همين سربازان در تبريز در مصاحبه با خبرنگار روزنامه گفته اند " وقتي از لباس ها و حرف زدن اسير کنندگان فهميديم که آنان کرد هستند ترسيديم اما بزودي ترسمان ريخت. زيرا که سربازان کرد با فهميدن آذربايجاني بودن ما به صورت غير قابل انتظاري به ما محبت کرده و با احترام ما را به حکومت ملي تحويل دادند.انها ميگفتند که ما با آذربايجاني ها مقاوله نامه دوستي و برادري بسته ايم و به آن وفاداريم."
نخست وزير وقت ايران قوام السلطنه فتنه کار به منظور نفاق افکني بين کرد ها و آذربايجاني ها يک تلگراف محرمانه با لحن خوشايند به رهبر خلق کرد قاضي محمد فرستاده و کمک کرد ها را به حکومت ايران در مقابله با حرکات آزاديخواهانه خلق آذربايجان درخواست نموده بود.
رهبر فرقه دموکرات کردستان قاضي محمد، اين مقاصد کثيف مرتجعين ايران را فاش نموده و به قوام جواب محکمي داده بود. به همين مناسبت روزنامه آذربايجان در شماره 29 نوامبر سال 1946 خود نوشته بود: " پيشواي محبوب خلق کرد جناب آقاي قاضي محمد جواب دندان شکني به تلگراف خوش ظاهر ولي فتنه انگيز و ضد آزادي آقاي قوام داده و اثبات کرده بود که خلق کرد ديگر طالب زندگي زير ظلم نيست و دوستي بين ملت هاي آذربايجان و کرد را با اين حيله ها نميشود خفه کرد".
يگانگي و وحدت خدشه ناپذير دو ملت برادر و دوست در دوران مبارزه مخفي نيز خود را به صورت درخشاني به نمايش گذاشت و بازهم مستحکم تر شد. پايه هاي بنا نهاده شده به خاطر يگانگي و دوستي مستحکم خلق هاي آذربايجان و کرد روز به روز قوي تر شده و هيچ نيروي ارتجاعي قادر به گسستن آن نخواهد بود.


اين مقاله به زبان ترکي آذربايجاني در مجله آذربايجان چاپ باکو درج شده و توسط يوردنت به فارسي ترجمه شده است.
Yurdnet